Kwam je dan alleen voor mama?

Als huisarts kom je veel mensen tegen: in moeilijke, maar ook in grappige situaties. Je maakt deel uit van een stukje van hun leven, je loopt als het ware even mee. Soms mag je heel dichtbij komen.

Ondanks dat Marieke al bijna twintig jaar huisarts is, weten haar patiënten haar nog regelmatig te raken. De mooiste, meest ontroerende, heftigste of juist hilarische verhalen schreef ze op en zijn gebundeld in dit boek. Niet alleen beschrijft ze haar ervaringen in de huisartsenpraktijk, ook haar drie opgroeiende kinderen vormden een inspiratiebron .

Een aantal fragmenten:
“Ik bel aan en ze doet open. Ze is verslagen. Verdrietig, intens verdrietig, maar ook sterk.”

“O, en de liefde was er zeker geweest, daarover hoefde ik me geen zorgen te maken, maar ik wist natuurlijk ook heel goed dat je daarvoor niet getrouwd hoefde te zijn.”

“Ik realiseerde me dat als moeder niet zo alert was geweest, als de triagiste niet ergens door getriggerd was, als ik niet net even iets langer naar haar had gekeken, ze die nacht waarschijnlijk zou zijn overleden in haar bedje.”

“‘En dan wil ik nu wel een afspraak met een échte dokter, kijken wat die ervan vindt,’ zegt mijn 15-jarige zoon.”